Svedočeći u odbranu Ratka Mladića bivši pripadnik VRS iz Prijedora opisao je kako pozivi Muslimanima da predaju oružje u proleće 1992. godine nisu bili etnički motivisani već je to bio pokušaj da se u ovoj opštini “očuva mir”. Keraterm i Trnopolje, tvrdi, nisu bili logori.
Draško Vujić je 1992. godine vodio jedinicu od 900 do 1.200 ljudi iz prijedorskog kvarta Urije koja je bila deo 343. brigade JNA, kasnije preimenovane u 43. brigadu VRS. Početak rata su proveli na području Prijedora a kasnije su odlazili i na druga ratišta. Vujić je prošle godine odbrani Radovana Karadžića dao izjavu koja je danas uvrštena u spis i na suđenju Ratku Mladiću bivšem komandantu Glavnog štaba VRS, optuženom, kao i Karadžić, za genocid i druge zločine počinjene tokom rata u BiH.
Vujić u izjavi navodi da su muslimanske snage napale Prijedor 30. maja 1992. godine ali je taj napad njegova jedinica uspešno odbila. Opisuje takođe da je pre “borbi i pretresa” sa pripadnicima muslimanske Teritorijalne odbrane (TO) pregovarao da predaju oružje a cilj je bio, kako je rekao, da se “očuva mir”. Sve se to dešavalo “mesec do mesec i po dana pre muslimanskog napada”, precizirao je Vujić odgovarajući na jedno od pitanja sudija koji su se često uključivali u ispitivanje svedoka.
Pregovori koje svedok navodi odvijali su se u vreme kada su pripadnici srpske nacionalnosti u Prijedoru preuzimali vlast u opštini, nakon čega je objavljena i mobilizacija. Bilo je potrebno, objasnio je svedok, sve mobilisane staviti pod jedinstvenu komandu. Vujić tvrdi da zahtevi Muslimanima da predaju oružje nisu bili etnički motivisani, već su se odnosili na sve koji se nisu odazvali pozivu na mobilizaciju a zadržali su oružje dobijeno od Teritorijalne odbrane (TO).
Na pitanje sudije Molotoa da li je to važilo i za srpske pripadnike TO, Vujić je odgovorio da je “90 odsto srpske TO već bilo asimilovano u ratnu jedinicu” kojom je on komandovao.
Tužilac je unakrsno ispitivanje Draška Vujića započeo nizom pitanja o tome šta se u Prijedoru dešavalo u vreme “pregovora sa Muslimanima o predaji oružja”. Svedok je potvrdio da je znao da su Srbi 29. aprila 1992. preuzeli vlast u Prijedoru, da je u operaciji njegove brigade izvedenoj na Kozarac i Hambarine uništeno mnogo civilne imovine, da su mnogi “nesrbi”zarobljeni i sprovedeni u logore, ali se nije složio da se Keraterm i Trnopolje mogu nazvati logorima. Keraterm je prema njegovom opisu bio samo “pritvor” dok traje provera zarobljenika, dok je Trnopolje bilo “prihvatni centar” gde su ljudi “sami dolazili”, sklanjajući se iz sela u kojima su se vodile borbe.
Vujić je rekao da za ubistva nije znao već je samo pretpostavljao da su posledica “žestokih borbenih dejstava”, u kojima je moralo biti mnogo mrtvih. Logor Omarska je prema rečima svedoka kasnije formiran i tamo je zarobljenike privodila policija a ne vojska.
Sense-agency.com
